Hola Chicos!

We hebben alweer een hoop foto´s gemaakt, dus ook hier tijd voor een update dachten we. We hebbenons weekje lima nog prima doorgebracht. Veel gezelligheid en natuurlijk ook hard gestudeerd. Na ons taalklasje in de ochtend gingen we vrolijk verder met ons spaans doo r te oefenen met ons gastgezin en spaanse films te kijken. (David had namelijk echt een megaverzameling films). Na 2 pogingen was onze eerste surfles in Barranco ook een feit . Sjongejoge wat is dat vermoeiende zeg, maar het was de moeite waard. We hebben beide een aantal mooie golven weten te pakken. Vrijdagmiddag hebben we met onze klasgenoten doorgebracht. Een grote markt bezoch en het chocomuseum, beiden erg smaakvol, op de opgehangen ingewanden van een koe na dan;). Onze laatste avond in Lima hebben we doorgebrocht met het kaartspel ´continental´ onder het genot van een goede fles wijn en goed gezelschap van Ben , David en Alejandro. En we mogen het schoothondje ´Coco´ natuurlijk niet vergeten.
Vanuit Lima hebben we onze reis voortgezet naar Ica en Huacachina, in deze laatste plaats zaten we in een partyhostel met een zwembad erbij. Eigenlijk is deze hele Oase een soort partyspot in de woestijn. We zijn hier maar kort geweest, hebben de zandduin helemaal beklommen om een mooie zonsondergang te spotten, supermooi! Het adrenalinehoogtepunt was de rit in de sandbuggy, echt gaaf om een keer door de woestijn te crossen. Onderweg stopten we een aantal keer om de duin af te sandboarden. Op zich wel geinig, maar skieen blijven we toch leuker vinden! De volgende dag hebben we in Ica nog een wijn- en piscogaard bezocht in Ica. De wijn die hier vandaan komt is vooral zoete dessertwijn. 16 december hebben we de nachtbus naar cusco genomen. Pfoe lange rit van 16 uur, zonder stops en met heel weinig water. We waren blij dat we in Cusco waren in ieder geval.
We hadden eigenlijk niet enorm veel last van de hoogteziekte hier, ondanks dat het toch op ca. 3300 meter ligt. Toch maar wat coca-snoepjes ingeslagen (helpt tegen hoogteziekte) en lekker enthousiast de sacred valley ingetrokken te voet. En hier heel wat overblijfselen van de inca´s gezien. Het hoogtepunt was saqsaywohman, echt indrukwekkend wat die inca´s al met akoestiek konden zeggen. Hun hele ceremoniele plaats is hier dan ook op ingericht. Met aan de ene kant de troon voor de koning en aan de overkant een zigzagmuur, waardoor de akoestiek optimaal was voor toespraken en dergelijke, we hebben zelf ook even onze echo getest natuurlijk met een quechua kreet die onze gids bedacht had. Quechua is een taal die hier in de Andes wordt gesproken.
Die avond werden we helaas een beetje afgestraft voor onze vele inspanningen van die dag en voelden we ons allebei niet zo top. Ik ben gedurende de nacht nog zieker geworden, koortsig enzo. Het bleek een salmonella infectie de volgende dag bij de dokter. We wilden het risico niet lopen dat ik nog ziek zou zijn met de trekking. Gelukkig voelde ik me zaterdag beter met het antibioticakuurtje.
Afgelopen zaterdag was het dan zover, eindelijk begonnen we aan onze jungle trekking. Met een beetje geprop en geduw, hadden we al het nodig voor 4 dagen trekking in onze kleine rugzakjes gestouwd. Een tijdje wachten was het busje vol en vertrokken we richting de Urubambavallei, waar we met onze mountainbikes werden gedropt in de stromende regen op 4000 m hoogte. Het klinkt zo niet leuk, maar het was echt kei vet om zo een aantal uren downhill te fietsen. Onze eerste nacht verbleven we in een rustig hostel in santa maria. Helaas waren wij daar maar met zijn tweetje, nadat we allemaal leuke mensen hadden ontmoet tijdens de reis en het fietsen. De volgende dag na het ontbijt aan de echte hike begonnen. Onze gids legde onderweg veel uit over de bomen en planten die daar groeien. Vooral het fruit wat hier in de jungle allemaal groeit is echt onwijs lekker, ik heb Dave nog nooit zo veel fruit zien eten. Het was al met al een pittig dagje lopen, helemaal omdat er in het deel na de lunch een brug onder water stond, wat ons een redelijk stuk liet omlopen. Aan het eind van de dag wachtte onze belonging in santa Teresa in de vorm van een heerlijk warm bad, namelijk de hotsprings. Een heel bijzonder moment om met zo´n uitzicht zo lekker te badderen . Nadat we helemaal ´grannyfied´ waren zijn we naar ons hostel in santa Teresa gegaan en daar nog een biertje met de amerikanengroep gedronken ´s avonds. De derde dag begon met ziplinen. Echt heel vet om als een vogel over de ravijnen te vliegen. De foto´s op facebook spreken hier voor zich denk ik. Daarna was het ongeveer nog 2,5 uur lopen langs het spoor naar Aguas Calientes. Dit dagje was eigenlijk om een beetje bij te komen. Aguas calientes is heel toeristisch vergeleken met de vorige dorpen. Op tijd naar bed, want we vertrokken de volgende ochtend om 4 uur richting machhu picchu. Eerst de klim naar macchu picchu en vervolgens nog macchu picchu Montana, alles bij elkaar een klimmetje van 1100 meter met alleen maar stenen trappen. We waren echt helemaal dood eenmaal boven. En 2 uur lang gewacht boven om een glimp van machhu picchu op te vangen, maar de wolken dreven maar niet weg. Uiteindelijk toch maar weer naar beneden en gelukkig werden we op weg naar beneden beloond met een aantal prachtige uitzichten. Machhu picchu zelf was ook indrukwekkend, er staat nog zoveel van deze stad, dat je helemaal kunt voorstellen hoe mensen hier leefden. Eigenlijk missen alleen de daken van de huizen, omdat deze uit vegetatie bestonden.
Na een minstens even zware afdaling naar aguas calientes en een pizzamaaltje namen we de trein en taxi terug naar cusco, waar we meteen ons bed in doken, zo moe als we waren. Ondanks dat het kerstavond was. Vandaag, eerste kerstdag is er weinig open hier in cusco, dus gebruiken we de tijd om onze spierpijn te laten herstellen, lekker te relaxen en lekker te eten en drinken. (Het blijft tenslotte toch kerst).
Morgenavond trekken we verder richting Arequipa voor de colca canyon, om daarna oud en nieuw in la paz te vieren. Daarover de volgende keer meer!

Hasta luego chicos!
Besos
Dave en Esther