Bienvenidos Chile

Buenos dias!

Na ons spartaans avontuurtje in San Rafael hebben we Argentinie voor even achter ons gelaten en zijn we de grens overgestoken naar Chili.Onze eerste stop was Santiago na een lange maar mooie trip door het andesgebergte. Om het minimalistische leven in San Rafael te compenseren hebben we nu wel een appartement met eigen badkamer, warme douche en moderne keuken. Het is een fijne stad om een aantal dagen te verblijven vanwege de rijke geschiedenis die deze stad heeft. Tijdens de Free tour door de stad (we blijven tenslotte nederlanders) werden we op erg leuke feitjes gewezen. Een paar zijn wel leuk om te benoemen. Want toen we door de stad liepen en ergens koffie wilde drinken, vonden we het raar dat ze alleen maar koffiebarren hadden waar je alleen kon staan. In de tour werd ons verteld dat wanneer je in het centrum koffie gaat halen dan bestel je een "koffie met benen". Toen de koffie werd geintroduceerd in Santiago een heel aantal jaren geleden, was de kwaliteit daarvan zo slecht dat ze een andere manier moesten vinden om mensen te trekken. Die werd gevonden in de vorm van een slanke dame met een heeeel kort rokje achter de bar te zetten en zodoende de aandacht zoveel mogelijk van de koffie af te houden. Het werd een enorm succes (voornaamste klantenbestand....). We zagen later tijdens de tour ook koffiebarretjes met geblindeerde ramen die meer weg hadden van een disco dan gezellig een bakkie doen. Dit waren de nieuwe generatie barren en daar hadden ze de "happy minute" geintroduceerd. Je raad het misschien al, op een bepaald moment op de dag besloot de manager om de zaak op slot te doen en de serveersters deden een stripact op de bar voor 1 minuut en daarna werd alles weer "normaal". Van dit soort verhalen heeft Santiago er velen en maakt de geschiedenis ook uiterst interessant. Na een aantal dagen cultuur opsnuiven en barretjes opgezocht te hebben zijn we verder afgedaald naar het zuiden. Tweede stop was Pucon. Hier was het de bedoeling om de vulkaan te beklimmen maar het weer was ons helaas niet gunstig gezind. Omdat je niet 5 dagen in Pucon wilt zitten (naast een vulkaan is er niet veel) zijn we meteen doorgegaan naar Puerto Montt. In de lonely planet werd het al een Transit-hub genoemd en dat was het ook. Ook in Puerto Montt is niets te beleven en behalve wat mooie uitzichten en slapen in een vieze hospedaje, wordt het voornamelijk gebruikt als overnacht plaats om verder te reizen naar Chiloe of Bariloche.
Wij zijn eerst naar het eiland Chiloe gegaan en daar hebben we overnacht in de stad Ancud. Het eiland is vrij klein maar heeft wel een erg mooi landschap. Op onze trip om naar de pinguins te gaan reden we langs de kust en werden we beloond met mooie uitzichten over de pacifische oceaan en een wandeling over het strand. Het water is helaas erg koud dus een duik zat er niet in. In Ancud hebben we niet veel uit kunnen rusten omdat we een moesten regelen voor ons verblijf in Patagonie. Waar het de rest van onze reis niet zo moeilijk was om accommodatie te vinden een dag van te voren, moet je in Patagonie (zuiden van argentinie/chili) alles minimaal een week vooruit boeken. Nu is dat normaal gesproken niet zo'n probleem maar de informatie is nogal beperkt op internet en je weet nooit of je wel al je aansluitingen gaat halen. Maar het zijn misschien ook wel luxe problemen... Na Ancud zijn we weer via Puerto Montt (slapen in een bed vol hondenharen, gelukkig hebben we daar een lakenzak voor) naar Bariloche gegaan (Argentinie) om onze reis verder voort te zetten richting Patagonie.
De rit naar Bariloche was erg mooi, je rijd door het gebergte (de natuurlijke grens tussen chili en argentinie) en komt langs grote meren die je nooit zo mooi op de foto kan krijgen.
Bariloche is een plaats waar je makkelijk een week kan blijven alleen wij hadden maar 1 volle dag.. Dus wat ga je dan doen, juist paardrijden... Esther had het al eens gedaan maar ik moest er dan toch eens aan geloven. De instructie hoe zo'n beest te rijden was erg summier (als je naar links wilt trek je naar links en als ie gras gaat eten moet je ze hoofd omhoog trekken) maar later bleek dat ze op de automatische piloot achter elkaar aan sjokken. Als het gat te groot werd kwam de gids, en die joeg je paard dan op. Dat moment kwam altijd als een redelijke verassing dus ik moest me maar ergens vast houden om er niet vanaf te stuiteren. Uiteindelijk zijn we daar zonder kleerscheuren vanaf gekomen en werd het afgesloten met een typisch argentijnse lunch, steak van de barbeque en een paar flesjes wijn. Na vele gesprekken, die hier voornamelijk hetzelfde gaan: waar kom je vandaan en wat doe je zoal, werden we weer gedropt bij ons hostel en besloten we de dag af te sluiten met een uurtje kayaken op het meer.
We zijn inmiddels weer uit Bariloche vertrokken richting Futaleufu. Dit plaatsje is nogal lastig om te bereiken maar we waren er inmiddels achter gekomen dat vanuit Esquel 2x per dag 3 dagen in de week een public bus naar de grens ging, om van daar de laatste 10km met een zogenaamde collectivo naar Futaleufu te gaan. We kwamen om 12 uur in Esquel aan en om 18uur ging de bus pas naar de grens. Dus ja wat ga je dan doen om de tijd te doden, biertjes drinken. Het is namelijk goedkoper om een liter bier met zijn tweeen te delen dan 2 colaatjes te bestellen (hè wat vervelend nou..). Een uur voor vertrek kregen opeens een Facebook bericht van een oude bekende, Rob, die we al 2x eerder zijn tegen gekomen: eerste keer in Cusco, tweede keer bij toeval in
La Paz en nu in Esquel (hij fietst zuid amerika door). Na een kort maar gezellige ontmoeting scheidden onze wegen weer om elkaar misschien verder in het zuiden nog tegen te komen (Succes nog met je reis Rob!).
Die avond zijn we dan toch in Futaleufu aangekomen, het was ff spannend of we het gingen halen voor sluitingstijd maar gelukkig was de grens nog open. Deze plek is vernoemd naar de rivier die er in de buurt stroomt en is 1 van de mooiste plekken om te raften. En dat hebben we dan ook maar gedaan! Het kost een aardig zakcentje maar het was het dubbel en dwars waard! Wat een geweld kan een rivier hebben en we snappen ook wel waarom mensen het aanraden (Thnx voor de tip Malu! Maar we hadden niet dezelfde gids als jou..).

Tot zover deze update, wij gaan weer verder richting het einde van onze reis en laten in Buenos aires weer wat van ons horen.

Chao, chao Dave en Esther